Protokół
z XLVI sesji Rady Miejskiej Grudziądza
odbytej w dniu 4 listopada 2009 r.
XLVI sesję Rady Miejskiej Grudziądza rozpoczęto o godz. 16:00, zakończono o 16:20. W posiedzeniu udział wzięło 19 radnych.
/Lista obecności stanowi załącznik Nr 1 do protokołu/
Ad. 1 a
XLVI sesję Rady Miejskiej Grudziądza rozpoczęto hymnem państwowym. Następnie Przewodniczący Rady Miejskiej Arkadiusz Goszka dokonał otwarcia, wypowiadając słowa: „Wysoka Rado, otwieram obrady XLVI sesji Rady Miejskiej Grudziądza”. Powitał radnych, prezydentów, przybyłych gości, księży proboszczów grudziądzkich parafii, przedstawicieli prasy, radia i telewizji oraz mieszkańców Grudziądza.
Sekretarzem obrad był radny Michał Czepek.
Ad. 1 b
Przedstawienie porządku obrad
Dzisiejsza sesja została zwołana na wniosek pana Prezydenta, który w dniu 29 października br. złożył pismo na moje ręce następującej treści:” w oparciu o art. 20 ust. 3 zwracam się z uprzejmą prośbą o zwołanie nadzwyczajnej sesji Rady Miejskiej Grudziądza w dniu 4 listopada 2009 r.. W załączeniu przekazuję porządek obrad i projekt uchwały”. Wszystko od strony formalnej zostało spełnione w związku z powyższym został sporządzony porządek już 29 października. Przedmiotem sesji jest tylko jedna uchwała. Czy państwo radni macie jakieś uwagi do porządku obrad? Nie widzę. Stwierdzam, że porządek obrad został przyjęty. Przechodzimy do punktu kolejnego.
/Porządek obrad stanowi załącznik nr 2 do protokołu/.
Ad. 2
Uchwała w sprawie nadania honorowego obywatelstwa miasta Grudziądza
Prezydent Robert Malinowski
Panie Przewodniczący, szanowni państwo radni, szanowni goście zebrani na dzisiejszej uroczystości, dzisiejsza sesja nadzwyczajna zwołana na mój wniosek jest efektem inicjatywy mieszkańców Grudziądza, członków wspólnoty parafialnej kościoła pw. Św. Mikołaja z kwietnia tego roku. W kwietniu na moje ręce dotarło pismo mieszkańców Grudziądza z prośbą o rozważenie możliwości nadania honorowego obywatelstwa dla ks. Infułata Tadeusza Nowickiego. Zanim przeczytam uzasadnienie chcę powiedzieć, że inicjatywę uchwałodawczą ma grupa radnych i ma Prezydent. Tę inicjatywę przekazałem państwu radnym w maju tego roku na ręce szefów klubów a z niektórymi radnymi, którzy nie mają klubów z większością rozmawiałem osobiście. Oprócz tego uzasadnienie zostało przeczytane przez wnioskujących, uzasadnienie na spotkaniach klubów czytała pani, która jest członkiem wspólnoty parafialnej pani Hanna Szymańska. Mój wniosek jest tylko sformalizowaniem prośby mieszkańców Grudziądza o nadanie honorowego tytułu dla ks. Infułata.
Są daty i wydarzenia w niezmiernie bogatym życiorysie Księdza Infułata Tadeusza Nowickiego, które mówią o tym, że Grudziądz musiał stać się tym miejscem, w którym ostatecznie Ksiądz rozpoczął realizować swoje posłannictwo miłości i kapłańską posługę. Dwukrotnie ks. Infułat miał okazję poznać Grudziądz i jego mieszkańców: pierwszy raz jako wikariusz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w 1959 r., i drugi raz w latach 1963-64 w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Te dwa spotkania wystarczyły żeby pokochać mieszkańców pomorskiego grodu nad Wisłą i od
1 sierpnia 1977 r. objąć parafię św. Mikołaja. Fara nazywana jest "matką" grudziądzkich kościołów, a z racji bliskości Urzędu Miejskiego nadano jej również miano kościoła prezydenckiego. Wszystkie ważne miejskie wydarzenie, rocznice, oraz święta narodowe rozpoczynają się od Kolegiaty. To tu wierni oraz goście mają okazję wsłuchiwać się w mądrość słów Księdza Infułata, które przepełniają serca wszystkich obecnych i pozostają w nich na zawsze. Są one wzniosłe, ale nade wszystko przepojone niebywałą troską i miłością
o wszystkich wiernych. Trudno wymienić wszystkie zasługi Księdza Proboszcza Grudziądzkiego Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, gdyż lista ta praktycznie nie ma końca, ale należy podkreślić w sposób szczególny niezwykłą wrażliwość i wynikającą z niej dbałość o tę świątynię – perłę grudziądzkich kościołów.
KALENDARIUM KS. INFUŁATA TADEUSZA NOWICKIEGO:
1 II 1959 dekretem biskupa rozpoczął pracę jako wikariusz w Parafii p.w. Wniebowzięcia NMP w Grudziądzu
15 XII 1959 parafia p.w. św. Wojciecha w Działdowie
11 XII 1962 powrót do Grudziądza do parafii p.w. Podwyższonego Krzyża Świętego
1 VII 1964 dekretem biskupa chełmińskiego zostaje przeniesiony
do parafii św. Jakuba w Toruniu. W tym okresie podejmuje studia z teologii pastoralnej na WT KUL w Lublinie. Tytuł magistra otrzymuje 27 czerwca 1972 roku
20 VII 1976 zostaje proboszczem w Papowie Toruńskim
1 VIII 1977 dekretem biskupa chełmińskiego zostaje proboszczem najstarszej parafii w Grudziądzu, fary, p.w. św. Mikołaja, w której pracował aż do odejścia na emeryturę, do końca sierpnia br. W okresie tym Ksiądz Infułat jest od:
22 IX 1977 wizytatorem katechizacji dla dekanatu grudziądzkiego
13 I 1982 diecezjalnym duszpasterzem mężczyzn
1 IX 1982 wicedziekanem dekanatu grudziądzkiego
1 X 1985 sekretarzem Kolegium Duszpasterzy Ludzi Pracy
25 VII 1987 Papieskim Kapelanem Honorowym
6 X 1990 Dyrektorem Studium Katechetycznego w Grudziądzu
1 II 1992 członkiem Diecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Sakramentalnego
6 XI 1992 Dziekanem dekanatu grudziądzkiego
1 XII 1992 Kanonikiem gremialnym Kapituły Kolegiackiej w Grudziądzu i Jej Prepozytem /proboszcz Kolegiaty, przewodniczący zgromadzenia kanoników kapituły/
5 I 1993 Dziekanem rejonu grudziądzkiego i jednocześnie nadzwyczajny szafarz sakramentu bierzmowania
15 XII 1994 Papieskim prałatem honorowym
30 V 1996 Protonotariuszem apostolskim /jest to najwyższa godność przewidziana dla prezbiterów przyznawana przez papieża na wniosek biskupa Ordynariusza/
17 I 2001 Ojcem duchownym kapłanów diecezji toruńskiej
7 VI 2007 Członkiem Rady Kapłańskiej i dziekan dekanatu grudziądzkiego pierwszego
11VI 2007 Członkiem Komisji Głównej I Synodu Diecezji Toruńskiej
Ks. Infułat Tadeusz Nowicki, który 18 stycznia 2009 roku obchodził 50 – lecie kapłaństwa dekretem biskupa chełmińskiego 1 sierpnia 1977 roku został proboszczem najstarszej parafii w Grudziądzu fary, pod wezwaniem św. Mikołaja. Ksiądz Proboszcz przez ponad 30 lat jest współtwórcą wydarzeń kształtujących dzisiejszy Grudziądz, wydarzeń, które są częścią historii i tradycji, nadającej określony styl życia społecznego naszego miasta. Współobywatele odwzajemnili to uczucie, widząc w Księdzu Infułacie uosobienie wszystkiego, co w ich małej Ojczyźnie najlepsze, tradycję, kulturę, duchowość i poczucie humoru.
Pochodzi z rodziny urzędniczej, był pierwszym z trojga dzieci Ignacego
i Marii. Matka nie pracowała zajmowała się wychowaniem dzieci i domem. Wyrastał w rodzinie silnie katolickiej. Tradycja chrześcijańska Jego rodziny miała ogromny wpływ na przyjęcie ziarna powołania. Jak powiedział w jednym z wywiadów „początek mego powołania zaczął się w zwyczajnym i autentycznym życiu religijnym moich rodziców. Samo powołanie, kiedy się ono zrodziło i w jakim momencie, będzie to tajemnicą Pana Boga i mojego serca”.
Szkołę podstawową i średnią ukończył w Gdyni i 1 października 1953 roku rozpoczął naukę w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia otrzymał 18 stycznia 1959 roku z rąk ks. biskupa Ordynariusza Kazimierza Kowalskiego.
1 lutego 1959 roku trafił jako wikariusz do Grudziądza do parafii p.w. Wniebowstąpienia NMP, a już 15 XII 1959 do w parafii p.w. Świętego Wojciecha w Działdowie, by 11 XII 1962 ponownie powrócić do Grudziądza, tym razem do parafii p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego. 1 VII 1964 przeniesiony do parafii św. Jakuba w Toruniu, w tym okresie podejmuje studia z teologii pastoralnej na WT KUL w Lublinie. Tytuł magistra otrzymuje 27 czerwca 1972 roku. 20 VII 1977 zostaje proboszczem w Papowie Toruńskim. Do Grudziądza po raz trzeci powrócił 1 sierpnia 1977 roku jako proboszcz najstarszej parafii Fary p.w. św. Mikołaja w której pracuje do dnia dzisiejszego. Jest to okres bardzo intensywnej posługi. Od początku swej duszpasterskiej posługi przyjął honorowy tytuł Kapelana 18 Pułku Ułanów Pomorskich, a od 1989 roku jest Kapelanem Kawalerzystów, absolwentów Centrum Wyszkolenia Kawalerii. W latach 1982-1984 był kapelanem w Zakładzie Karnym dla kobiet i Domu Opieki Społecznej na Nadgórnej. W tym czasie Kościół katolicki z tolerowanego, ale obcego ciała w budującym socjalizm kraju, zamienił się
w szanowanego partnera. Żadna inna ekipa w historii PRL nie liczyła się tak bardzo ze stanowiskiem biskupów. Uznano, że batalia o rząd dusz między partią, a Kościołem została z walnym udziałem Jana Pawła II – przegrana. Zamiast kontynuować beznadziejną walkę ówczesna władza ogłosiła na froncie religijnym pokój, podejmując linię „ konstruktywnego współzawodnictwa” z episkopatem. Oferując liczne ułatwienia dla działalności Kościoła, liczono w zamian na pomoc hierarchii w uspokojeniu społecznym i stabilizacji kraju. Pozwolono wówczas ale tylko proboszczom na działalność duszpasterską
w Zakładzie Karnym i Domu Pomocy Społecznej. Obie funkcje pełnił nieodpłatnie. Jego troska i zainteresowanie wymiarem społecznym człowieka żyjącego w niepokoju i nękanego trudnościami w sferze gospodarczej i społecznej zostały uwieńczone utworzeniem w 1993 roku Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta i schroniskiem dla bezdomnych mężczyzn. Instytucja ta trwale wpisała się w krajobraz miasta i jak powiedział „dom ten tak potrzebny dla miasta będzie wyrzutem sumienia dla sytych i bogatych”. Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta obejmuje swoją opieką około 200 mężczyzn w swoich dwóch schroniskach i noclegowni. Ksiądz Infułat był przez długie lata członkiem Zarządu Towarzystwa a, dziś jest członkiem i opiekunem duchownym i materialnym bezdomnych mieszkańców schroniska. Działalność ta została nagrodzona Złotym Krzyżem Zasługi przyznanym przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej, wręczonym z okazji 15–lecia Towarzystwa we wrześniu 2008 roku. Jest również inicjatorem Wigilii dla bezdomnych, która przez dwanaście lat odbywała się na dworcu od trzech lat w stołówce Bursy szkolnej przy ul. Hallera. Obecność Ks. Infułata wśród uczestników Wigilii pozwala zawsze zachować należytą równowagę pomiędzy materią, a duchem. Pomagał dyskretnie biednym, opłacał naukę zdolnym, a leczenie beznadziejnie chorym. Niesiona przez Niego pomoc i miłość jest niezbędna, ponieważ nie ma takiego porządku państwowego, który mógłby sprawić, że posługa miłości byłaby zbędna. Zawsze będzie istniało cierpienie, które wymaga pocieszenia i pomocy. Zawsze będą istniały sytuacje materialnej potrzeby, w których konieczna jest pomoc w duchu konkretnej miłości bliźniego ale ta pomoc jak powiedział w swej encyklice „Bóg jest miłością” Benedykt XVI ma być znakiem wiary w Boga i więzi z Kościołem, bo inaczej czym Caritas będzie się różnić od Czerwonego Krzyża i temu Ksiądz Infułat sprostał. Ksiądz Infułat od początku swego urzędowania bo od 1977 roku z poświęceniem troszczy się o powierzony mu Kościół farny. XIII wieczna zabytkowa fara oraz jej piękno i unikalny charakter wymagały szczególnej troski ze strony ks. Proboszcza. Dążąc do zachowania dziedzictwa kulturowego udało mu się przeprowadzić:
· Renowacja zewnętrznych ścian Kolegiaty łącznie z zabudowaniami plebani
· Generalny remont otoczenia kościoła
· Pełną renowację ołtarza głównego
· Renowacje ołtarza Matki Bożej Łaskawej
· Wymiana pokrycia dachowego na całym kościele
· Renowacja trzeciego ołtarza Serca Pana Jezusa, zakończona w sierpniu bieżącego roku.
Umiejętność prowadzenia tak kosztownych inwestycji jest zasługą ks. Proboszcza. Jego osobisty autorytet, siła przekonywania, a przede wszystkim osiągane efekty są gwarancją sukcesu. Troska o zachowanie dziedzictwa kulturowego kościoła została nagrodzona przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które w 2008 roku przyznało Księdzu Infułatowi złotą odznakę „ Za opiekę nad zabytkami.”
Wielką zasługą Księdza Infułata jest również podniesienie kościoła św. Mikołaja do rangi Kolegiaty oraz przez kult Matki Bożej Łaskawej do Sanktuarium. Wpisanie naszego sanktuarium w „annały córek duchownych, w Sanktuarium Matki Bożej Większej w Rzymie” spowodowało wzrost rangi Kościoła, a jego oddziaływanie zyskało zasięg na całe miasto.
Ksiądz Infułat dał się poznać jako wspaniały człowiek i kapłan, który przykładem swego życia i postępowania na mocy Bożej Łaski, pociąga i przekonuje. Nie szukając popularności, nie celebrując własnej wielkości, wszedł do historii naszego miasta jako niekwestionowany autorytet moralny i stał się Ksiądz Proboszcz postacią bardzo popularną, ogromnie zasłużoną dla miasta i jego tożsamości.
Więcej wystąpień nie było. W związku z tym przystąpiono do głosowania nad uchwała. W wyniku przeprowadzonego głosowania rada Miejska jednogłośnie (19 za) przyjęła przedmiotową uchwałę.
/Uchwała nr XLVI/87/09 RMG stanowi załącznik Nr 3 do protokołu/.
Ad. 3
Zakończenie obrad
Po wyczerpaniu porządku obrad Przewodniczący Rady Arkadiusz Goszka zamknął obrady, wypowiadając słowa: „Wysoka Rado, zamykam obrady XLVI sesji Rady Miejskiej Grudziądza”.
Przewodniczący Rady Miejskiej
Arkadiusz Goszka
